Zamek prymasowski

Prymasi, jak wszyscy możnowładcy, lubowali się w wystawnych ucztach i wykwintnych daniach. Zamek w Łowiczu, w którym rezydowali, był dobrze przystosowany do takich zadań. Początki zamku sięgają czasów arcybiskupa Jarosława Bogorii Skotnickiego (żył w latach 1276-1376), który rozpoczął jego budowę. Łowicki zamek, jak przystało na siedzibę "pierwszego po królu dygnitarza Rzeczpospolitej", posiadał odpowiednią liczbę kuchni i spiżarni. Historycy doliczyli się aż "pięciu pomieszczeń służących przechowywaniu owoców, win węgierskich i piwa". Wiadomo także, że poza kuchnią murowaną, przy której mieściła się piekarnia, na terenie zamku znajdowały się jeszcze dwie kuchnie drewniane. Według relacji historyków i pamiętnikarzy, "zespół rezydencjonalny przedstawiał się okazale wybornym zbudowany kunsztem. Podkreślano jego walory estetyczne a także wygodę zamieszkiwania. Miał charakter wielkopańskiej rezydencji. Był miejscem godnym przyjmowania tu znakomitych gości, nuncjuszy papieskich, posłów zagranicznych a niejednokrotnie także dworów królewskich".

Widok zamku łowickiego, miedzioryt wg rys. E. Dahlberga z 1655 r., z dzieła S. Pufendorfa `De rebus a Carolo Gustavo gestis`, Norynberga 1698 r. Fot. Anna Kośmider - 

Literatura:
W. Puget, Zamek w Łowiczu w okresie swej świetności. Działalność budowlana arcybiskupów w świetle dokumentów, Łowicz 1989.
W. Puget, Zamek prymasowski w Łowiczu po "potopie". Odbudowa i dalsze dzieje w świetle dokumentów, Łowicz 1991. 
http://www.muzeumlowicz.pl/galeria/zobacz/33